Op mensen getest, goedgekeurd voor dieren.

Van compressie- en koudetherapie die afzonderlijk worden gebruikt, is aangetoond dat ze de negatieve effecten van weefselbeschadiging verminderen. De combinatie van compressie- en koudetherapie (cryocompressie) als één herstelmodaliteit moet nog volledig worden onderzocht. Om de effecten van cryocompressie op het herstel na een periode van zware weerstandsoefeningen te onderzoeken, werden recreatief getrainde mannen (n = 16) gerekruteerd, gematcht en willekeurig toegewezen aan een cryocompressiegroep (CRC) of controlegroep (CON). De tests werden uitgevoerd voor en onmiddellijk na het sporten, 60 minuten, 24 uur en 48 uur na een zware weerstandstraining (barbell back squats voor 4 sets van 6 herhalingen op 80% 1RM, 90 sec rust tussen sets, deadlifts met stijve benen voor 4 sets van 8 herhalingen op 1.0 X lichaamsgewicht met 60 sec rust tussen sets, 4 sets van 10 excentrieke Nordic hamstring curls, 45 sec rust tussen de sets). De CRC-groep gebruikte het CRC-systeem voor een cryocompressiebehandeling van 20 minuten onmiddellijk na het sporten, 24 uur en 48 uur na het sporten. CON zat 20 minuten stil op dezelfde tijdstippen. Spierbeschadiging [creatinekinase], pijn (visuele analoge schaal, 0-100), pijn (McGill Pain Q, 0-5), vermoeidheid, slaapkwaliteit en sprongkracht waren significant (p < 0,05) verbeterd voor CRC in vergelijking met CON 24 en 48 uur na inspanning. Pijn was ook significant lager voor CRC in vergelijking met CON 60 minuten na de training. Deze bevindingen tonen aan dat cryocompressie het herstel en de prestaties kan verbeteren na een zware weerstandstraining.

Kernpunten

De combinatie van circulatiekoeling en compressietechnologie verbetert het herstel van zware weerstandsoefeningen.
De slaapkwaliteit wordt verbeterd na het gebruik van cyo-compressie in vergelijking met typische controleomstandigheden zonder interventie na zware weerstandsoefeningen.
Markers voor spierschade, pijn en pijn markers worden verbeterd met cryocompressie in vergelijking met geen interventionele controlecondities na zware weerstandsoefeningen.

Trefwoorden: Spierschade, fysieke prestaties, krachttraining, vermoeidheid, veerkracht

Ga naar:

Introductie

Herstel van inspanning is een belangrijke factor bij het uitvoeren van succesvolle trainingsprogramma’s voor weerstandsoefeningen. Modaliteiten zijn een belangrijk onderdeel geworden van de interventies die kunnen helpen bij het herstelproces, zowel vanuit fysiologisch als perceptueel perspectief. De negatieve voorbijgaande effecten na inspanning resulteren in de terughoudendheid of het onvermogen om een regelmatig trainingsprogramma voort te zetten of optimaal uit te voeren (Lee et al., 2012). Compressie- en contrastbehandelingen van warm en koud hebben minimale effecten laten zien op het herstel van weerstandsoefeningen, maar contrastbehandelingen verminderden spierpijn (French et al., 2008). Het is aangetoond dat koude temperaturen de bloedvaten vernauwen en helpen om gifstoffen zoals H+-ionen sneller uit de spieren te spoelen (Bailey et al., 2007; Eston en Peters, 1999), verminderen ontstekingen (Pournot et al., 2011), verminderen thermische belasting (Vaile et al., 2008a) en verminderen spierpijn (Vaile et al., 2008b). Een recente meta-analyse heeft echter aangetoond dat de effecten van verkoelende therapieën op het herstel van inspanning minimaal zijn, waarbij alleen perceptuele beoordelingen verbeteringen laten zien (Hohenauer et al., 2015). Het lijkt er dus op dat nieuwe cryo-technologieën nodig zijn om de herstelprocessen na inspanning aan te pakken.

De studie van compressiekleding is sinds het begin van de jaren 1990 dramatisch toegenomen met ons begrip van de effecten ervan. Het is aangetoond dat compressie de bloedstroom van zuurstofrijk bloed terug naar het lichaam verbetert (MacRae et al., 2011), spiertrillingen vermindert en daardoor stabiliteit aan de spier biedt, microtrauma aan de spieren helpt voorkomen (MacRae et al., 2011), zwelling en ontsteking verlicht (Kraemer et al., 1998), spierondersteuning verhoogt (Kraemer et al., 2010a) en proprioceptie verbetert (Shim et al., 2001). Het is ook aangetoond dat compressie het herstel van spierkracht kan verbeteren na een zware weerstandstraining (Goto en Morishima, 2014; Kraemer et al., 2010b). Recente gegevens geven aan dat compressie het herstel van door inspanning veroorzaakte schade aanzienlijk kan verbeteren, waarbij hogere compressies een groter effect hebben (Hill et al., 2017).

Er is echter zeer weinig onderzoek gedaan naar de voordelen van het combineren van kou en compressie (d.w.z. cryocompressietherapie) als therapeutische interventie na inspanning, aangezien de meesten dit hebben gebruikt voor klinische/medische toepassingen (Hoiness et al., 1998). Er was dus behoefte aan verder werk aan cryocompressietechnologieën die kunnen helpen bij het herstel van inspanning en betere dagelijkse trainingsprestaties mogelijk maken en daardoor de effectiviteit van het trainingsprogramma verbeteren. Het doel van deze studie was dus om de effecten van cryocompressie op prestatie- en herstelparameters na zware weerstandstraining te bepalen.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5592284/

2.Onderzoek naar specifiek de effecten van compressie d.m.v. een sleeve.

Invloed van compressietherapie op symptomen na letsel aan zacht weefsel door maximale excentrische oefeningen
AUTEURS
William J. Kraemer, PhD1, Jill A. Bush, PhD2, Robbin B. Wickham, MSPT1, Craig R. Denegar, PhD, PT2, Ana L. Gómez, MS1, Lincoln A. Gotshalk, PhD2, Noel D. Duncan, PhD2 , Jeff S. Volek, PhD, RD1, Margot Putukian, MD2, Wayne J. Sebastianelli, MD2
affiliaties
Tijdschrift voor orthopedische en sportfysiotherapie
Online gepubliceerd:1 juni 2001Volume31Uitgave6Pagina’s282-290
https://www.jospt.org/doi/10.2519/jospt.2001.31.6.282

Studie ontwerp
Er werd gebruik gemaakt van een tussengroepsontwerp om het herstel na excentrische spierschade onder twee experimentele omstandigheden te vergelijken.

Objectief
Om te bepalen of een compressiehuls, die onmiddellijk na een maximale excentrische oefening wordt aangetrokken, het herstel van de fysieke functie zou bevorderen en de symptomen van pijn zou verminderen.

Achtergrond
Eerder onderzoek met ijs, intermitterende compressie of lichaamsbeweging heeft geen werkzaamheid aangetoond bij het verlichten van de symptomen van vertraagde spierpijn (DOMS). Tot op heden heeft geen enkele studie het effect van continue compressie op DOMS aangetoond, maar dit zou een goedkope interventie bieden voor patiënten die lijden aan de symptomen van DOMS.

Methoden en maatregelen
Twintig niet-gehandicapte, niet-krachtgetrainde vrouwen namen deel aan het onderzoek. De proefpersonen werden gematcht op basis van leeftijd, antropometrische gegevens en één herhaling van de maximale concentrische armkrulkracht en vervolgens willekeurig in een controlegroep (n = 10) of een experimentele groep met compressiekousen (n = 10) geplaatst. De proefpersonen kregen tijdens het onderzoek de opdracht om pijnstillende middelen (bijvoorbeeld pijnstillers, ijs) te vermijden. De experimentele groep droeg gedurende 5 dagen na excentrische oefeningen een compressiemouwkledingstuk. De proefpersonen voerden 2 sets van 50 passieve armkrullen uit met de dominante arm op een isokinetische dynamometer, waarbij elke vierde passieve herhaling een maximale excentrische spieractie werd opgelegd. Eén herhaling van maximale elleboogflexie, omtrek van de bovenarm, ontspannen ellebooghoek, bloedserumcortisol, creatinekinase, lactaatdehydrogenase en pijnbelevingsvragenlijsten werden voorafgaand aan de inspanningswedstrijd verzameld en daarna dagelijks gedurende 5 dagen.

Resultaten
De creatinekinase was in beide groepen significant verhoogd ten opzichte van de uitgangswaarde, hoewel de experimentele compressietestgroep een verminderde mate van creatinekinaseverhoging vertoonde na de excentrische oefening. Het gebruik van compressiehoezen voorkwam verlies van elleboogbeweging, verminderde waargenomen pijn, verminderde zwelling en bevorderde het herstel van de krachtproductie.

Conclusies
De resultaten van dit onderzoek onderstrepen het belang van compressie bij de behandeling van letsel aan zacht weefsel. J Orthop Sports Phys Ther 2001; 31: 282–290.

https://www.jospt.org/doi/10.2519/jospt.2001.31.6.282

3.Onderzoek gefocust op het koelende aspect en de gevolgen ervan.

De koude waarheid: de rol van cryotherapie bij de behandeling van blessures en herstel na inspanning
Uitgenodigde recensie
Gepubliceerd: 20 april 2021
Deel 121, pagina’s 2125-2142, (2021)
Citeer dit artikel

Europees tijdschrift voor toegepaste fysiologie
Doelstellingen en reikwijdte
Manuscript indienen
Susan Y. Kwiecien en Malachy P. McHugh
14k-toegangen

33 citaten

121 Altmetrisch

11 vermeldingen

Ontdek alle statistieken

Abstract
Cryotherapie wordt gebruikt als fysieke interventie bij de behandeling van blessures en herstel na inspanning. Traditioneel wordt ijs gebruikt bij de behandeling van letsel aan het bewegingsapparaat, terwijl onderdompeling in koud water of cryotherapie van het hele lichaam wordt gebruikt voor herstel na inspanning. Bij mensen is het belangrijkste voordeel van traditionele cryotherapie verminderde pijn na letsel of pijn na inspanning. Door cryotherapie geïnduceerde verminderingen van het metabolisme, ontstekingen en weefselschade zijn aangetoond in diermodellen van spierletsel; vergelijkbaar bewijsmateriaal bij mensen ontbreekt echter. Deze afwezigheid is waarschijnlijk te wijten aan de ontoereikende toepassingsduur van traditionele cryotherapiemodaliteiten. Traditionele cryotherapie-toepassingen moeten worden herhaald om deze beperking te overwinnen. Onlangs is de nieuwe toepassing van koeling met faseveranderingsmateriaal (PCM) van 15 ° C gedurende 3 tot 6 uur met succes toegepast na inspanning. Hoewel er aanwijzingen zijn dat chronisch gebruik van cryotherapie tijdens weerstandstraining het anabole trainingseffect afzwakt, brengt herstel met behulp van PCM de acute aanpassing niet in gevaar. Daarom is cryotherapie na inspanning geïndiceerd wanneer snel herstel nodig is tussen de trainingsperiodes in, in tegenstelling tot na routinetraining. Uiteindelijk is de effectiviteit van cryotherapie als herstelmodaliteit afhankelijk van het vermogen om een verlaging van de spiertemperatuur te handhaven en van het tijdstip van de behandeling met betrekking tot het moment waarop de blessure optrad of de oefening stopte. Om de proliferatie van secundaire weefselschade die optreedt in de uren na een blessure of een zware inspanning te beperken, is het daarom absoluut noodzakelijk dat cryotherapie in overvloed wordt toegepast binnen de eerste paar uur van structurele schade.
https://link.springer.com/article/10.1007/s00421-021-04683-8vertalen